تحلیل ها

خبر برکناری کارلو آنچلوتی از سرمربیگری بایرن واکنش های انتقادی چهره هایی مانند افنبرگ و برمه را در پی داشت. برخی از هواداران هم با آوردن دلایلی آنرا نادرست و عجولانه دانستند و گروهی دیگر آنرا درست خواندند

تحلیل ها

من بدترین و بهترین روزهای عمرم با تو بود. پیراهنت هنوز و همیشه مقدس ترین تن پوش من میمونه. آخه مگه میشه شب ده تایی کردن آرسنال ، هشت تایی کردن مادرید ، هفت تایی کردن بارسا و چهارتایی کردن منچستر رو یادم بره؟ آخه مگه میشه ومبلی رو از یاد ببرم؟

تحلیل ها

شاید بایرن پپ و کارلتو و یا حتی تراپاتونی بسیار پر مهره تر از بایرن هیتسفیلد و یا هاینکس و حتی بکن باور به نظر میرسید اما دقیقا اوج درخشش بایرن همراه با هیتسفیلد که خود زاییده ی مونیخ است و یوب هاینکس که یک بایرنی اصیل به شمار میرود رقم خورد

تحلیل ها

عجب آشفته بازاریست،مونیخ، حواشی این روزهای اف سی هالیوود

تحلیل ها

در دومین هفته از فصل جاری بوندس لیگا بایرن در حالی در زمین برمن به میدان رفت که بر خلاف بازی هفته نخست اینبار در خط حمله با دو وینگر (روبن و ریبری) در راست و چپ و لواندوفسکی در نوک بازی میکرد. خط هافبک نیز با سه هافبک متمرکز (ویدال در مرکز و تولیسو و تیاگو به عنوان دو بازوی راست و چپ او) بسته شده بود و با چهار مدافع سیستم ۳-۳-۴ را تشکیل داده بود. در نوشته های پیشین اشاره شد که برنامه امسال آنچلوتی به کارگیری هر دو روش وینگر محور و بدون وینگر است و تیم تا به اینجا نشان داده که توان تغییر سیستم را دارد. به این ترتیب با پیش بینی اینکه برمن برای یک بازی دفاعی و فشرده به زمین می آید، تاکتیک تیم بهره گیری از کانالهای کناری به وسیله وینگرها و با کمک دو هافبک بازو و دو دفاع کنار برای نفوذ به فضای پشت سر بک های کناری برمن و دادن پاسهای عرضی و کات بک بود. اما در این میان نیمکت نشین کردن سباستین رودی و توماس مولر که در بازی هفته نخست و سوپرکاپ عملکرد خوبی داشتند و نود دقیقه بازی دادن به تیاگو که به تازگی از مصدومیت برگشته به نظر منطقی نمیرسید. هر چند درباره مولر توضیحاتی پیرامون تاکتیکی بودن نیمکت نشینی اش داده شده اما نبود رودی همچنان پرسش برانگیز است. حتی اگر اینکار بر اساس سیستم چرخشی و برای تقسیم انرژی هم انجام شده باشد هفته دوم برای آن بسیار زود است. چنانکه در زمین نیز نبود هافبکی با ویژگیهای او به ویژه در نیمه اول حس شد و ویدال به عنوان هافبک باکس تو باکس ( و نه هافبک دفاعی کنترل کننده) در مرکز زمین به تنهایی وظیفه بسیار سنگینی داشت و فضای پشت سر او معمولا خالی بود و برمن که تنها برنامه اش برای نزدیک شدن به دروازه بایرن ضدحمله های سریع و هماهنگ با همکاری سیلاسی و بارتلز بود از این فضا بهره میبرد.

نیمکت نشین کردن سباستین رودی و توماس مولر که در بازی هفته نخست و سوپرکاپ عملکرد خوبی داشتند و نود دقیقه بازی دادن به تیاگو که به تازگی از مصدومیت برگشته به نظر منطقی نمیرسید.

در نیمه دوم برای کاهش فاصله خطوط تولیسو در کنار ویدال در مرکز قرار گرفت و تیاگو جلوتر از آنها بازی میکرد تا سیستم به ۱-۳-۲-۴ تغییر پیدا کند. با اینکار بایرن توانست از فضای طولی هم بهره بگیرد و به عرض زمین بسنده نکند و در نتیجه پاسهای کارسازتر و سریعتری داده میشد و روند حرکتی تیم پویاتر و برش دار تر شده بود که سرانجام در دقیقه هفتاد و دوم توانست سدهای دفاعی برمن را بشکند. پس از گل با ورود مولر و قرارگیری او در کنار لواندوفسکی و فرستادن تولیسو و کومان ( که جانشین روبن شده بود) به هافبکهای کناری، سیستم به ۲-۴-۴ تغییر کرد. مولر برای نشان دادن تاثیر خود تنها دو دقیقه زمان نیاز داشت. حرکت بدون توپ او روی گل دوم که سانه بهترین مدافع برمن را با خود برد و فضا را برای لواندوفسکی باز کرد نقش بسزایی در به ثمر رسیدن گل دوم داشت. اینجا بود که مولر تفاوتهای خود را به عنوان ستاره ای که از فکر و هوش خود هم بهره میگیرد با بازیکنانی که تنها به تکنیک خود متکی هستند نشان داد. نقطه عطف دیگر بازی ورود سباستین رودی در پنج دقیقه به پایان بود که در همان زمان کوتاه میشد تاثیر او را در روان تر بازی کردن خط هافبک و پوشش فضای پشت سر هافبکها دید. در بخش دفاعی هر چند خط دفاع بایرن زیر فشار قرار نگرفت اما روی ضدحمله های سریع حریف هوشیارانه واکنش نشان داد. بهبود آمادگی هوملس و آلابا و بازی بهتر آنها نسبت به هفته های گذشته هم امیدوارکننده بود. پی نوشت: روی کرنرها و ایستگاهی ها به خوبی کار شده و تک تک آنها روی دروازه حریف خطرساز میشوند و بخش چشمگیری از گلهای بایرن از این راه زده میشود که تاثیر کار آنچلوتی و از ویژگیهای تیمهای اوست. نویسنده: کیوان – ف

تحلیل ها

با نزدیک شدن به پایان دوران روبن و ریبری در بایرن بحث جایگزینی آنها چه از راه جذب وینگر و چه از راه تغییر سیستم بسیار داغ شده است و هر یک از دو نظریه طرفداران خود را دارند. طرفداران ایده یافتن جانشین برای روبری بازی بدون وینگر در فوتبال امروز را از نظر کارایی دارای ریسک و احتمال پایین آمدن کیفیت میدانند. از سویی هم با توجه به اینکه شاید تا سالها وینگرهایی در این سطح یافت نشوند یا در بازار آشفته نقل و انتقالات قیمتهای کاذب داشته باشند، روی آوردن به سیستمهای بدون وینگر موافقانی دارد.

از آنجاییکه کارلتو در میلان هم با دو روش ۳-۳-۴ و ۲-۱-۳-۴ بازی میکرد و با توجه به ویژگیها و سبک بازی ستاره هایی مانند مولر و خامس که میتوان با به کارگیری آنها تنوع سیستم را در تیم پیاده کرد

در این میان به نظر میرسد کارلو آنچلوتی با در نظر گرفتن هر دو سوی جریان، راه سومی را در پیش گرفته است. او از یک سو میداند که تواناییهای روبن و ریبری را نمیتوان نادیده گرفت و از آن بهره نبرد به ویژه اینکه احتمالا سال پایانی آنها در بایرن است و انگیزه های فراوانی برای خداحافظی همراه با دست یافتن به افتخاری دیگر دارند. از سوی دیگر هم امکان آسیب دیدگی و نبود آنها در بسیاری از دیدارها هست و جانشین هم سطحی هم در تیم وجود ندارد و باید بدون وابستگی شدید به این دو ستاره بازی کرد. بنابراین در هر دو بازی رسمی که تا به اینجا انجام داده (سوپر کاپ برابر دورتموند و بازی با لورکوزن در بوندس لیگا) با بردن تولیسو به سمت راست خط هافبک و به کارگیری مولر در پست فوروارد مکمل در کنار لواندوفسکی و جابجایی های ریبری میان دو پست هافبک چپ و وینگر چپ نوعی ۲-۴-۴ شناور را در زمین پیاده کرده سپس در نیمه های دوم با آوردن کومان به جای مولر در برابر دورتموند و ورود روبن به جای مولر در برابر لورکوزن بازی را با دو وینگر دنبال کرده است. از آنجاییکه کارلتو در میلان هم با دو روش ۳-۳-۴ و ۲-۱-۳-۴ بازی میکرد و با توجه به ویژگیها و سبک بازی ستاره هایی مانند مولر و خامس که میتوان با به کارگیری آنها تنوع سیستم را در تیم پیاده کرد، به نظر میرسد در این فصل بایرن بسته به شرایط هر بازی و تاکتیک مورد نظر از هر دو ساختار بدون وینگر در قالب سیستمهای ۲-۴-۴ یا ۲-۱-۳-۴ و وینگر محور در قالب سیستمهای ۳-۳-۴ و یا ۱-۳-۲-۴ بهره بگیرد و حتی در بسیاری از بازیها به مانند دو بازی یاد شده در نیمه دوم تغییر سیستم دهد که این استراتژی میتواند کمک بزرگی برای به کارگیری همه پتانسیل تیم باشد. نویسنده: کیوان . ف